İzmit’ten Ege’ye doğru bir yolculuk düşünün. Uzunca bir yol, erkenden yollara düşmüşüz, sokaklar sessiz ve yollar sanki sadece bizim. Hiçte uzun gelmiyor böyle olunca. Hızlıca İzmir’e ulaşma niyetindeyiz. İzmir söz konusu olunca akan sular duruyor. Güneşli mis gibi bir sabah İzmir’e ulaşmış bulunuyoruz. Kahvaltı yapma niyetiyle Bornova’da güzel bir mekan arıyoruz fakat bayram olması ve biraz erken saatler olması sebebiyle açık bir yer olmadığını görüyoruz. Konak’a doğru yol alıyoruz. Kordon boyunca sıralanmış şahane kafeteryalar arasında seçim yapmamız gerekiyor fakat inanılmaz bir kalabalık var. Bornova’da gördüğümüz sessizliğin aksine Konak oldukça hareketli. Çok seçenek olunca seçim oldukça zor oluyor. İzmir’de çok fazla oyalanmadan Datça için yolumuza devam ediyoruz. Datça’da Villa Kızlan Ova otelinde konaklayacağız. İşletme sorumlusu biz yoldayken arayıp tavsiyeler vermeye başlıyor bile Biraz gezerek yola devam edeceğimizi ve biraz gecikmeli geleceğimizi bildiriyoruz. Datça yol boyu doğa harikası. Öyle güzel bir yol ki gitmelere doyum olmaz.. Uzun uzun ağaçlıklar arasından Söke, Marmaris derken yol alıyoruz. Bir an önce kavuşmak istediğimiz doğru, fakat yol öyle güzel ki gittikçe gidesi geliyor insanın. Datça’nın uzaklığı ve zor bir yolculuk olması sebebiyle tercih etmekte zorlananlar olduğunu biliyorum. Fakat bu güzelliklere değer, mutlaka deneyin.
Yol boyu keçi sürüleri, koyun sürüleri size eşlik ediyor olacak. Bir köy çeşmesinden su içip, yolda kahve çay içebileceğiniz nezih mekanlara da uğrayabilirsiniz. Nihayet harika bir yolculuk sonrası cennetteyiz. Henüz gezmedik bilmiyoruz ama cennet kokusu her yerde.. Villa Kızlan Ova hemen girişte sağdan bir köy yolu üzerinde bizi bekliyor, harika bir karşılama ile.. Sanki bu insanları yıllardır tanıyoruz, sanki bizim evimiz, açıkçası bu zamanda böylesi iyi insanlar da var mıydı demekten kendimizi alamıyoruz.. Şaşkınlık içinde otelimize yerleşip gezme planları yapmaya başlıyoruz. Bu konuda bize oldukça yardımları oluyor. Ünal Bey kısa süreli kalacağımızı bildiğinden dolayı neyi nasıl yapmamız gerektiğini tek tek anlatıyor. Özellikle ertesi 2 gün için oldukça sıkı tavsiyeleri var. Biz de güvenerek bu rotada ilerlemeye karar veriyoruz. Datça’da ilk akşamımız mini bir merkez turu ile başlıyor. Sahil cıvıl cıvıl, insanlar yürümekte zorlanıyor diyebileceğim bir kalabalık var hatta.. Yine de güzel, yine de cennet. Sahil boyu balık restoranları, seyyar satıcılar, yaz aylarının vazgeçilmezleri mısır tezgahları, şekerciler,dondurmacılar.. Her yer rengarenk, her yer neşeli.. Sahil sonunda meydanda dikkatimizi çeken müziğe doğru ilerliyoruz ki bir konser karşılıyor bizleri. Herkes eğleniyor, hatta dans edenler bile var..
Müziğe kaptırıp biz de burada zaman harcıyoruz. Burdan Marina’ya doğru yol alırken pek çok Pub, Cafe, Bar sokaklarda dikkatlerden kaçmıyor. Marina’da da güzel mekanlar yerini almış. Burda da bir kahve içip turumuza devam ediyoruz. Akşam tezgahlardan el yapımı takılar, hediyelikler almadan dönmeyin. Ertesi günler bunlara vaktiniz olmayabilir. Datça’da 2.günümüz Ünal Beyler’in harika köy kahvaltısı ile başlıyor. Güne güzel kahvaltı ile başlamanın da mutluluk ile bir ilgisi olmalı elbette.. Bu sırada Ünal Bey tavsiyelerine devam ediyor. En başta koy koy gezmemizi her koyda kısa da olsa durmamızı tavsiye ediyor. Koyların sonunda ise muhteşem tarihi ile Knidos’u ziyaret etmeden dönmememizi tavsiye ediyor.
Ve başlasın Datça koylar turu Kargı Koyu, İnceburun, Hayıtbükü, Ovabükü, Palamutbükü, Akvaryum Koyu ve Knidos sırasıyla, sindire sindire, her birinde denizin ve güneşin tadını çıkararak ziyaret ediliyor. Koylarda deniz sanki akvaryum, baliklarla birlikte yüzmek gerçekten paha biçilemez bir nimet. Hayıtbükünde karnımız acıkınca deniz mahsüllerinden güzel yemeklerle açlığımızı gideriyoruz. Yine dağ yollarından keçilerle birlikte devam ettiğimiz rotamızda Knidos var, biraz mesafe var diye kararsız kalsakta Ünal Bey’in skaın Knidos’u görmeden dönmeyin dediği kulaklarımda çınlıyor
Yola devam ediyoruz. Vardığımızda açık denizde tarihi bir liman gibi Knidos karşımızda. Kapıda müze girişi var. Saat çok erken olmamasına rağmen oldukça kalabalık. Antik tiyatrolar, Sur yapıları, pek çok tarihi kalıntı , ve çalışmalar hala da devam ediyor. Hayranlıkla devam ediyoruz. Knidos eski bir Ege Limanıymış, tarihte Yunan halkı için de oldukça önemli bir limanmış. Bugün de Akdeniz’den Karadeniz’e giden tüm gemiler Knidos’tan geçerek yol alıyor. Eski zamanları düşünürseniz de dinlenmek, erzak temin etmek, hatta kötü havalarda sığınacak bir limanmış. Antik çağda önemli bir bilim merkezi olarak kullanılan Knidos dönemin en önemli Gözlemevine de ev sahipliği yapmış. Knidos ile ilgili detaylı araştırmalar yapılarak daha kalıcı bir yazı da yazılabilir diye düşünerek Datça turumuza kaldığımız yerden devam ediyoruz.
Dönüşte akşam yemeği için tercihimiz İmren Lokantası oluyor. Eğer rezervasyon yapmadıysanız Datça akşamının sezon günlerinde aç kalabilirsiniz. Özellikle sahildeki balıkçılarda yer bulmak hemen hemen imkansız, ev yemekleri konusunda oldukça başarılı olan İmren Lokantası’nda bahçede uygun bir yer ile halimize şükrediyoruz. Ve Datça’da son güne uyanmak..Sadece yaprak hışırtıları ve kuş cıvıltıları ile güne başlamak.. Özellikle Villa Kızlan Ova konumu itibariyle şehrin gürültüsünden uzak, gerçekten ruhunuzu dinlendirecek bir yer. Yine enfes bir kahvaltı ile başlayıp bunun son olduğunu düşünüp ciddi ciddi içimi bir hüzün kaplıyor. Bugün Oliva Farm ve Eski Datça Evlerini ziyaret edip dönüş için yola çıkacağız. Hep dediğim gibi en sevdiğim atasözü erken kalkan erken yol alır Kısa sanılan günlere kocaman seyahatler sığdırmak beni mutlu eden.. Yolumuzun üzerindeki Oliva Farm güzel bir zeytinlik bahçesine sahip, adından da anlaşılır üzere çeşitliüretimlerin yapıldığı bir çiftlik. Ayrıca satış noktası da mevcut. Zeytinden, zeytinyağından ve zeytin ağacından neler üretilebilirse bu mağazada bulabilirsiniz. Çalışanlar oldukça ilgili, kozmetik, gıda, dekorasyon adına
her şey mevcut.
Biraz alışveriş yapıp buradan Eski Datça Evleri’ne doğru yola çıkıyoruz.
Eski Datça gerçekten şimdiki Datça’dan daha bir güzel Daha sıcak daha samimi Evler sanki komşuluk daha samimi daha içten olsun diye inşa edilmiş.. Kedileri, köpekleri, taşları, toprağı ayrı.. Can Yücel’in de bir evi var.. Fakat müze değil Şu an o evde yaşayanlar var ve rahatsız edilmiş olmalılar ki kapıda bir yazı vardı ..
Sokak sokak gezip hayranlıkla fotoğraflar çekiyoruz.
Datça yazılara dökülecek kadar kısa ve anlatılacak kadar basit bir yer değil.. Bir daha bir daha gelmek lazım.. İnsanların samimiyeti, Ege’nin suyundan mıdır bilmem ama bu misafirperverlik gerçekten memnun edici.. Aklımız kalarak Datça’ya veda ediyoruz. Terapi gibi bir şey Datça Tatil demek yetersiz kalır. Yine yeniden görüşmek üzere. Sevgiler.
